Van de Huijgevoort goed door de marathonetappe

Gepubliceerd op: 18-01-2018 21:06

‘Even’ 900 kilometer wegtrappen over de weg is geen pretje, maar zeker niet op een rallymotor die daar niet voor is gemaakt. Toch had Luc van de Huijgevoort er niet zo veel moeite mee. Na de zware elfde etappe – deel 1 van de marathonstage – kwam de afgelasting van etappe 12 helemaal niet zo ongelegen.

Het waren de klassementsrijders geweest die hadden geprotesteerd tegen het plan om de motoren achter de auto’s te laten starten op hun proef, nadat de weersomstandigheden het onmogelijk maakten dat de motorrijders de voor hen uitgezette route konden rijden. Van de Huijgevoort kon zich wel vinden in het protest van de klassementsmannen. “Dan kom je op een proef waar de stenen naar boven zijn gewoeld door de auto’s en krijg je daarna de trucks in je nek. Dat is geen fijn idee. Dit lijkt me de beste optie. Dan maar 900 kilometer over de weg. Da’s van ons thuis naar Oostenrijk. Het was wel mooi rijden trouwens. Wat een prachtige omgeving hier.”

Van de Huijgevoort was net klaar met het inkleuren van zijn roadbook toen hij hoorde van de afgelasting. In het marathonbivak waar de motorrijders zaten, draaide de printer overuren om nieuwe roadbooks te maken. “Mooi hoor, hoe snel dat gaat”, vond Van de Huijgevoort, die sowieso lovend is over hoe de organisatie omgaat met de omstandigheden. “Op de proef van etappe 11 waren een aantal waterposten waar we drinken konden krijgen. Echt, prima geregeld.”

De proef was Van de Huijgevoort ook wel goed bevallen. De op papier zwaarste etappe van de Dakar 2018 viel deze keer mee, omdat het niet al te heet was. “Ik heb wel fijn gereden. Het eerste deel, tot de tankstop, deed me erg denken aan de Oirschotse hei. Daar weet ik wel raad mee. Het tweede deel was wat lastiger, met afgekapte duintjes met van dat vervelende kamelengras. Je kunt de snelheid niet hoog houden, want dan gaat het mis, maar je kunt ook niet te veel gas terugnemen, want dan wordt het sukkelen en kom je er niet overheen.”

Met nog twee dagen Dakar te gaan staat Van de Huijgevoort voorlaatste in het klassement, met een pak straftijd, maar dat boeit de debutant voor geen meter. “De finish halen en met een medaille naar huis gaan, dat is het enige wat telt.” 

Vorige bericht

Top 10 blijft in zicht voor DakarSpeed

De schade beperkt houden was de opdracht in de elfde etappe van de Dakar Rally, de Fiambalá Super Special. Vastrijden, van een duin af rollen, banden lek rijden: het kon allemaal in de koninginnenrit, die zoals verwacht nogal wat verschuivingen teweeg bracht in het klassement. Maurik van den Heuvel hield de schade beperkt tot drie lekke banden, finishte als tiende en heeft in het klassement nog altijd zicht op de top 10. Helemaal tevreden was Van den Heuvel niet, maar hij realiseerde zich na aankomst in Chilecito terdege dat het veel erger had gekund. In de uitslag van de etappe zag hij Martin Macik (voor de etappe de nummer 5 in het klassement) en Ton van Genugten (nummer 4) en twee MAZ-trucks achter hem staan. Eén van de Kamazzen en een Tatra stonden tegen middernacht nog niet eens in de uitslag. “Dan hoor je mij niet klagen met iets meer dan een uur achterstand op de winnaar. Iedereen heeft wel wat meegemaakt in deze etappe.” Ongeschonden kwam de Scania van DakarSpeed niet uit de strijd. “Na 10 kilometer zagen we de eerste al staan met een lekke band. We zeiden nog tegen elkaar: ‘Een lekke band, dat wordt modderen hier, dus laten we maar voorzichtig doen’. Maar tien tellen later stonden we er ook, op dezelfde plaats met een lekke band. En even later Gert Huzink ook: alle drie hetzelfde.” De duinen van Fiambalá zijn even berucht als beroemd in Dakarland. Niet alleen zijn ze ontzettend zacht, er staan ook overal boompjes en struikjes en onder het zand ligt het vergeven van de stenen. “Het zijn best mooie duinen”, vond Van den Heuvel. “Glooiend, niet van die steile krengen. We hebben maar één keer opnieuw moeten aanzetten om boven te komen. Dat ging allemaal best. Het probleem was alleen de afwisseling tussen dat zachte zand en hardere ondergrond en die stenen. De bandenspanning moet voortdurend omhoog en omlaag.” In dat krachtenveld gingen drie banden kapot. In het kwartiertje neutralisatie richting het einde van de proef ging de tweede reserveband er op, maar niet veel later ging nummer 3 kapot. “Op één lekke band zijn we thuisgekomen. Ik ben blij dat ik er genoeg bij me had.” Hoewel hij ietsje verloor op Gert Huzink die op 10 staat, heeft Van den Heuvel goede hoop dat hij in de resterende dagen van de Dakar nog wel wat kan klimmen. “De top 10 is zeker nog in het zicht. 40 minuten lijkt veel, maar er hoeft maar met één iemand wat te gebeuren en we zijn er. Maar ik moet wel een beetje gas gaan geven, dat is een feit. De twaalfde etappe is er eentje van meer dan 500 kilometer; dat kan nooit alleen maar gestuiter zijn. Daar moeten snelle stukken in zitten, kan niet anders. Dus: riempjes vast en gas op de plank.”
 
Lees verder