Ze waren niet de laatsten die van de proef kwamen, maar Henri van Steenbergen en Eyck Willemse reden wel weer een groot deel van de etappe in het donker. Deze keer was dat echter geen groot probleem voor de équipe van Oryx Rallysport. “We hebben slim gereden en dat maakte de tijd goed die we kwijt waren aan een kapotte dynamo.” Ook in de vierde etappe van de Dakar Rally 2022 ging het niet van een leien dakje bij Henri van Steenbergen en Eyck Willemse. In het begin van de langste etappe van deze Dakar – met 465 kilometer wedstrijdproef – deden ze bewust rustig aan. “Je kon daar makkelijk heel veel kapot rijden”, vertelt Henri van Steenbergen rond middernacht vanachter zijn bordje eten in het bivak. “We hebben er ook veel zien liggen die de boel aardig dubbelgevouwen hadden. Dan ga je automatisch rustiger rijden.” Door de regen van de afgelopen dagen waren er zeker in dat stuk gaten en geulen ontstaan die niet in het roadbook stonden aangegeven. Dat maakte het voor Eyck Willemse lastig navigeren. “Maar de echte les navigeren hebben we op het einde van de proef gehad”, vertelt hij. “Dat was een grote vlakte met alleen maar wazige sporen, waar je puur op kompaskoers moest rijden. Dat deden wij in het donker…” Tot aan de duinen in het middendeel van de etappe was een lekke band het enige geweest. “Maar toen we net in de duinen reden viel de laadspanning weg en rook ik iets”, vertelt Van Steenbergen. Dus ging de motorkap van de Rally Raid UK Desert Warrior open en zagen Van Steenbergen en Willemse dat de dynamo roodgloeiend was. “Meteen de hoofdstroom eraf gedaan en de boel laten afkoelen. Daarna hebben we de dynamo in een uurtje vervangen en konden we weer verder.” Toen was inmiddels wel het licht uitgegaan en moesten ze in het donker door de duinen. Maar dat ging verrassend goed. “We hebben lekker gereden”, vult Willemse aan. “Het was een heel eind, maar geen enkel probleem. We hebben gewoon slim gereden door goed te kijken. Onderweg hebben we nog wat te eten afgegeven aan de vrachtwagenéquipe van Pascal de Baar; die stonden met een gebroken stuurstang en hadden zelf weinig te eten meer.” Het laatste stuk van de etappe was door een wadi, een oude rivierbedding vol grote stenen, die normaliter droog zou moeten zijn. Maar door de regen was het een grote bak modder, waar alle motoren, auto’s en trucks al doorheen hadden geploegd. Her en der stonden voertuigen vast in de blubber en in het donker was nauwelijks te zien wat de minst slechte stukken waren. “Daar hebben we onze eigen, alternatieve route gekozen, met een blik op het kompas, trialrijdend over de stenen”, vertelt Van Steenbergen. “Daar hebben we de tijd die we zijn verloren met de dynamo ruimschoots mee goedgemaakt, dat weet ik zeker.” De vijfde etappe is een lus bij Riyad die voor de auto’s en trucks 395 kilometer bedraagt. De motoren rijden een andere route. De auto’s kunnen zodoende ook een keer vroeg starten. “Misschien zijn we dan ook een keer bij daglicht binnen”, hoopte Van Steenbergen. “Dat zou wel leuk zijn voor de verandering.”