Michel Kremer en Thomas de Bois waren zondagmiddag veel te vroeg terug in het bivak van het Sea Camp. In de eerste honderd kilometer van de etappe rook het duo iets vreemds en een paar tellen later stond de Century CR6-bolide in lichterlaaie. Het avontuur van beide heren is daarmee vroegtijdig ten einde gekomen, maar prijzen zich gelukkig dat ze heelhuids uit de auto konden komen. Kremer stuurde de wagen in de eerste kilometers naar een keurige 63ste tijd bij het eerste tussenpunt. Er moest nog een lekke band gewisseld worden, maar ook dat bracht de mannen niet van de wijs. “De focus was er, we zaten heel goed in de flow”, zegt Kremer. Niet veel later ging het mis. “We begonnen wat te ruiken in de auto. Thomas keek even en het volgende moment riep hij: ‘We staan in de brand, we staan in de brand!’ We zijn uit de auto gesprongen, daarbij heb ik volgens mij mijn ribben gekneusd. Daar heb ik veel last van. Het ging zo verschrikkelijk hard met de brand, niet normaal.” Er is niets overgebleven van de Century. “De auto is volledig afgebrand, ik ben blij dat wij er heelhuids uitgekomen zijn”, aldus Kremer. “Ik denk dat we het niet gered hadden als we nog honderd meter verder gereden waren. Het ging zo verschrikkelijk hard. We weten niet wat de oorzaak is.” De Bois valt hem bij: “We werden compleet verrast, ik weet niet of we hier zo hadden gestaan als we honderd meter later gestopt waren. Dit doet gewoon pijn, het is heel teleurstellend. Ik weet gewoon dat de auto, de ervaring die we hebben, de samenwerking met Michel.” De ervaren navigator zag dat Kremer ondanks zijn beperkte ervaring gewoon de potentie had om de Dakar te finishen. “Hij rijdt op een natuurlijke manier, het was zo mooi geweest om dat meer te laten zien. Uiteindelijk is het doel om de finish te halen, dat je op zo’n lullige manier uitvalt en gelijk ook een auto afschrijft. Dat je zo keihard afgestraft wordt, dat doet echt pijn. Het enthousiasme van Michel is zo mooi. Ik word er zelf ook blij van, maar het is zijn eerste Dakar. Dat het dan zo gaat… Mag ik het zeggen? Dat is gewoon kut.” “We zullen er de komende tijd nog flink ziek van zijn”, zegt Kremer, die stiekem toch ook alweer uitkijkt naar de volgende editie. “Ik beloof je: ik kom terug.”