Schoolderman sluit superdag in MDC af als negentiende

Gepubliceerd op: 15-04-2019 22:26

Ronald Schoolderman en Marcel Blankestijn konden opgelucht ademhalen in het bivak in de buurt van Assa, na afloop van de derde etappe van de Morocco Desert Challenge. Pas toen de auto op de bokjes stond bij de monteurs van 4×4 Centrum Ermelo zagen ze dat één van de banden tot op het karkas was doorgesleten. “Dat die niet is geklapt onderweg, daar hebben we geluk mee gehad”, wist Schoolderman.

Een klapband was een smetje geweest op de ‘superdag’ die Schoolderman en Blankestijn hadden. De 374 kilometer lange etappe van Smara naar Assa was een bijzondere, vond Schoolderman. “In het begin wat zwaarder, met grote rotsen en rivierbeddingen. Lekker technisch, dat was wel ons dingetje. Daarna was het sneller terrein, maar ook dat ging van een leien dakje. We hadden goed de snelheid te pakken met ons dieseltje.”

Ondanks dat het nog niet helemaal zijn terrein was, is Schoolderman tevreden met hoe de Morocco Desert Challenge tot nu toe verloopt. In het klassement staat hij twintigste. “We rijden elke dag zo’n beetje tussen de vijftiende en de twintigste plaats, en onze teamgenoot Lieven den Brabant zit niet ver achter ons, en hebben eigenlijk nog niets meegemaakt. We tokkelen gewoon rustig door, met zo min mogelijk fouten. Dat laten we aan anderen over.”

De vierde etappe biedt tot Schooldermans spijt nog geen duinen. “Daar had ik eigenlijk wel op gehoopt, maar die komen overmorgen pas. Ik verwacht dat het een beetje hetzelfde wordt als wat we vandaag hebben gehad. Ook goed, als het maar lekker technisch is.”

Vorige bericht

Ronald van Loon toch tevreden na niet-vlekkeloze dag

Twee klapbanden, een steen op de voorruit en een kapotte airco maakten dat de derde etappe van de Morocco Desert Challenge niet als een vlekkeloze dag de boeken in gaat voor Ronald van Loon en Erik Lemmen. Met de zeventiende plaats waren ze desondanks dik tevreden. In het klassement staan Van Loon en Lemmen na de derde etappe negentiende, op slechts een half uurtje van de top 10. “We liggen aardig op schema”, meent Van Loon. “Zolang anderen de fouten maken, kunnen we elke dag een beetje opschuiven.” Maar uit de problemen blijven is geen vanzelfsprekendheid in Marokko. Daarvoor liggen er te veel stenen en zijn er te veel verborgen verraderlijkheden. Dat merkten Van Loon en Lemmens ook in de etappe van Smara naar Assa, over 374 kilometer. “Eigenlijk hebben we de hele dag alleen door de woestijn gereden, met af en toe een paar motorrijders. In het begin zagen we in de verte nog wel trucks, maar die reden verkeerd en die hebben we niet meer terug gezien.” Maar alleen rijden wil niet zeggen dat je geen problemen kunt krijgen. Het begon met een steen op de voorruit, die dus kapot is. Daarna volgden twee klapbanden. “De eerste moeten we hebben opgelopen door een steen die in een bocht in het zand lag verstopt”, vermoedt Van Loon. “Na die bocht reden we met 140 over een lang, recht zandpad, en zwabberde de auto alle kanten op. We hadden niet gemerkt dat de band lek was. Pas toen we rubber roken kwamen erachter. De band was helemaal aan flarden.” De tweede band die kapot ging vloog zelfs in brand. “Dat hebben we geblust met sportdrank – je moet wat. De band moest eerst afkoelen voordat we ‘m konden inladen; je moet banden meenemen. Als je ze achterlaat, krijg je een flinke boete.” Tussen de kapotte banden door ging ook de airco nog kapot. “Het werd best warm in de auto. Met de airco wordt het echt niet koud, maar een graad of tien koeler dan de buitentemperatuur wordt het wel en dat draagt bij aan de concentratie. Het bleek dat er een riempje gebroken was.” En toch vond Van Loon het een mooie dag, met een prachtige proef. “Ik heb heerlijk gereden. Flat out 175 over een vlak zoutmeer. Dat vond de Nissan niet zo heel fijn, maar het was lekker om het gaspedaal even helemaal in te trappen en te kijken wat die auto allemaal kan.”
 
Lees verder