Olaf Harmsen heeft na twee zware dagen moeten besluiten om de Rallye du Maroc te verlaten. Een oude schouderblessure speelt weer op en zorgt ervoor dat Harmsen niet meer pijnvrij kan rijden. Zijn deelname in de Dakar Rally van 2023 is daarmee ook van de baan. Maandagavond gaf Harmsen bij terugkomst in het bivak van Laayoune tekst en uitleg over zijn beslissing. “Ik heb het nooit aan de grote klok gehangen, maar veel mensen weten wel dat ik problemen gehad met m’n schouder. Ik ben in 2008 behoorlijk geblesseerd geweest en sindsdien rijd ik eigenlijk permanent met een blessure. Dat ging toe nu toe heel goed, dan kon ik de eerste drie dagen pijnvrij rijden en daarna pakte ik pijnstillers. Dan was het goed te doen. Ik moest hier de eerste dag eigenlijk meteen pijnstillers pakken en na dertig kilometer werkte de pijnstiller eigenlijk helemaal niet. Ik heb de hele dag afgezien en dat ging tot 200 kilometer boven verwachting, ik lag rond de vijftigste plek. Vanaf dat moment kon ik het stuur bijna niet meer vasthouden en ben ik ook nog hard gevallen. Daarna was het eigenlijk rustig uitrijden omdat ik het stuur niet kon vastpakken.” Na overleg met het thuisfront mocht Harmsen een hogere dosis pijnstillers nemen, maar dat bracht geen soelaas. “We hebben overleg gehad met de huisarts en ik mocht van hem de dosis pijnstilling verdubbelen, dat ging de eerste negentig kilometer redelijk maar daarna was het weer alleen maar afzien. Dat is geen goede manier om rally te rijden, het is niet leuk en het gaat ten koste van de concentratie. Je bent alleen maar pijn aan het lijden. Op de motor had ik gisteren al grote twijfel, maar die twijfel is nu weg. Dakar gaat ook niet werken op deze manier. Mijn schouder is versleten en dan is deze sport echt te hoog gegrepen.” Harmsen kan kijken op een geslaagde carrière met het finishen van de Dakar Rally in 2021 als buitengewoon hoogtepunt. “Dat maakt het besluit nu wel makkelijk, dat het me gelukt is om toen uit te rijden. Ik ben er nu ook zuur van, we hebben er anderhalf jaar aan voorbereiding in zitten. Er zijn verschillende mensen die me daar echt heel goed mee geholpen hebben, vooral mijn vrouw die er veel voor gelaten heeft. Maar dat ik de Dakar in 2021 uitgereden heb, is zeker wel een pleister op de wonden. Ik hoop dat ik er over een paar weken ook op terug kan kijken met het gevoel dat ik er alles voor gedaan heb en ik heb mijn droom kunnen verwezenlijken door de Dakar te starten en uit te rijden. Het was zo mooi geweest om dat nog een keer te doen.”