Het was gezellig in de partytent van Rainbow Truck Team. Er werd lekker geouwehoerd en het prettig afzeiken van elkaar werd tot kunst verheven. Veel gelach en dus een uitermate ontspannen sfeer. Natuurlijk werd er ook serieus gesproken over de zware etappe van vandaag. Gerrit Zuurmond vertelde dat er eigenlijk niks bijzonders gebeurd was. De truck heeft het goed gedaan, geen waypoints gemist, dus alles goed verlopen. Toch kwam even later de zwaarte van het laatste deel aan bod. Een stuk proef waarbij de deelnemers de indruk kregen dat ze op de maan waren belandt. Grote stenen op een lavaplateau. Geen pretje voor mens en machine. Een soort heen en weer geschut waar niemand blij van wordt.
Tot twee keer toe herhaalde Gerrit dat het nog maar drie dagen is. Enerzijds omdat de finish in zicht komt, anderzijds het besef dat dit Dakar avontuur voorbij vliegt. Er wachten nog pittige proeven in een editie die nu al als zeer zwaar mag worden bestempeld. Niks is vanzelfsprekend in deze sport, dus ondanks vermoeidheid blijft concentratie belangrijk. Morgen en overmorgen worden veel paden met linke scherpe stenen verwacht, oppassen geblazen wat lekke banden betreft. Verkeerd insturen kan allerlei schade veroorzaken.
Zuurmond, Kwakkel en Van Ballegooij willen geen onnodig risico nemen. Het ophalen van die gewenste medaille moet vrijdag een feit zijn. Ook deze etappe kan weer worden afgevinkt. Op naar de volgende.
Na een verbinding van 178 kilometer volgt een proef van 371 kilometer. De deelnemers zullen voor het eerst in dagen geen duinen meer tegenkomen. Wel veel stenenpaden. Na de proef volgt weer een verbinding, maar nu van slechts 65 kilometer terug naar het bivak in Al Ula. In totaal toch weer 614 kilometer. Geen verplaatsing dit keer, dus twee nachtjes op zelfde bivak. Voor de serviceteams is dat wel prettig, De onmisbare krachten in het bivak kunnen wellicht een beetje uitrusten voordat de truck weer onder handen moet worden genomen na de proef. Het is aftellen en scherp blijven.