Pol moet op zoek naar water in vijfde etappe
Als de duisternis is ingevallen rijdt Mirjam het bivak binnen. Al snel wordt duidelijk dat er technische problemen zijn geweest.
Mirjam verhaalt: “Ik begon heerlijk aan de etappe van vandaag, vol goede moed. We reden een stuk met z’n vieren op totdat ik op een gegeven moment een rood lampje zag branden. Oh jee, dat is niet goed. Nu reed mijn teamgenoot Wesley (Aaldering) voor mij, een voormalig monteur bij het team, dus ik dacht: even snel hem voorbij zodat ik kan vragen wat dit brandende lampje inhoudt. Wesley kon me vertellen dat ik waarschijnlijk een koelvloeistof/water lek had. Met deze wetenschap moest ik dus eerst uitzoeken wat er aan de hand was en het lek dichten of zorgen dat ik voldoende water had om telkens bij te vullen. Makkelijke opgave in de woestijn… NOT”
Mirjam is vervolgens rustig verder gereden totdat ze een helikopter zag staan. Daar heeft ze geprobeerd het lek te vinden, toen dat niet lukte is ze met een grote lading water in een rustig tempo verder gereden. De beschermkap van de motor had ze meegegeven aan de organisatie in de helikopter zodat ze niet telkens alles eraf moest schroeven om het water bij te vullen.
“Ja, natuurlijk baal ik dat ik veel tijd heb verloren maar we doen maar eens een ‘rondje omdenken’: hoe fijn is het dat ik het lampje überhaupt zag branden, hoe super is het dan vervolgens dat Wesley voor mij reed en advies kon geven, vervolgens staat er verderop in the middle of no-where ineens een helikopter voor water, het was niet warm waardoor mijn motor niet oververhit raakte én… ik heb alle waypoints gewoon gehaald!”
Nou daar is eigenlijk niets meer aan toe te voegen, behalve:
Morgen is er weer een dag!
