Paul Spierings heeft een superdag in de duinen

Gepubliceerd op: 15-01-2019 21:34

“Dat we hier nou acht dagen op hebben moeten wachten.” Lyrisch was Paul Spierings over de achtste etappe van de Dakar Rally, een proef van 360 km terug naar Pisco. “Dit was echt zo vet. 200 km dikke duinen en het liep geweldig.” Spierings volbracht de etappe met de 31ste tijd en was opnieuw als eerste Nederlander aan de finish.

Slechts één klein minpuntje kon Spierings ontdekken aan de dag en dat was dat hij 10 km voor de finish even moest zoeken naar een zogenaamd hidden waypoint. “Dat viel me tegen van mezelf.”

In de beginfase van de wedstrijd hadden de motorrijders in de bergen veel last van mist en feshfesh. Spierings besloot het daar even rustig aan te doen. “Er kwamen wat jongens voorbij, maar die heb ik laten gaan. Of ze zijn gewoon echt sneller, of ik zie ze later wel liggen.” Na de mist kwamen de duinen. “Zo ontzettend mooi. Echt prachtig. Dit had ik wel acht dagen gewild, in plaats van paden met stenen waarop je je gezicht kapot valt.”

Spierings reed een groot deel van de dag in een groepje van een man of vijf, zes, die meer ervaring hadden dan hij. Hij leerde er veel van. “Ik heb eerst eens gekeken hoe zij dat doen en daarna heb ik een versnelling opgeschakeld. Toen ging het eigenlijk nog veel beter en makkelijker. Ik heb nog niet vaak zó lekker gereden.”

Met nog twee dagen te gaan is Spierings aan het aftellen. De finish komt nu wel heel dichtbij. Voor het zover is, staat er nog wel 400 km wedstrijd op het menu. “Eigenlijk ben ik al aan het aftellen sinds ik ben gevallen. Dat was zo’n moment dat het afgelopen had kunnen zijn. Ik ben blij dat het niet is gebeurd, want dan had ik deze dag gemist.”

Vorige bericht

Straver tot over zijn oren in de feshfesh

“De zwaarste etappe tot nu toe”, beoordeelde Edwin Straver de achtste etappe van de Dakar Rally, de zogeheten Super Ica. Het was niet de afstand van 360 km die het zwaar maakte. Ook niet de duinen. Het feit dat de snelste tien motoren en auto’s en de snelste vijf trucks als een gemengde kopgroep voor de rest uit waren gestart: dat maakte het zwaar. Doordat er al tien auto’s en vooral ook vijf trucks overheen waren gegaan, was het feshfesh diep omgewoeld. “Het eerste stuk van pakweg 100 km was het alleen maar feshfesh: loodzwaar en nog diep ook. Ik ben een keer gevallen en alleen de ene helft van het stuur stak er nog bovenuit. Verder lag alles diep in het feshfesh gezakt.” Het uitgraven van de machine vergde nogal wat tijd en energie en maakte dat Straver ook zelf van top tot teen onder het poeder kwam te zitten. “Alles zat onder: mijn helm zat vol, mijn bril zat vol. Ik heb vanaf kilometer 30 tot aan de tankstop op kilometer 166 zonder bril gereden, want het was niet te doen zoveel van die rommel zat erin.” Nadat hij bij de tankstof zijn bril had kunnen schoonmaken, ging het een stuk soepeler. “Er kwamen een boel grote, maar wel mooie en glooiende duinen daarna. Dat ging goed. Op het laatste stukje feshfesh tot aan de finish heb ik extra voorzichtig gereden.” Het bracht Straver als tweede Nederlander aan de finish, op een achterstand van 1.42.22 van de winnaar. In het klassement staat hij nu 35ste, maar in het Originals-klassement bezet hij nu de tweede plaats achter Mark Tielemans.      
 
Lees verder