Maikel Smits bereikt zonder kleerscheuren de rustdag

Gepubliceerd op: 12-01-2018 02:31

De zesde etappe van de Dakar Rally, de laatste voor de rustdag, was niet de dag van Maikel Smits. Het scheelde een haartje of de motorrijder had de finish niet gehaald. Een overstekend hertje tijdens de eerste proef in Bolivia dwong Smits tot een noodstop die uitmondde in een fikse crash. “Het was een enorme klapper, maar wonder boven wonder heb ik niks.”

De motor was een beetje krom, maar Smits kon er wel de voor de motorrijders ingekorte etappe mee uitrijden. Op het gemak, want niet veel later kwam hij ook nog bijna in aanvaring met twee honden die op het parcours liepen. “Het stikt hier van de loslopende honden. Ik heb het gas dicht gedraaid en ben heel rustig naar de finish gereden. Het verbaast me dat ik nog 54ste ben geworden. Dat is beter dan ik had verwacht.”

Ondanks dat hij maar een kort nachtje had gehad in Arequipa – nog geen vier uur – ging het prima met Smits. Van de lange verbinding naar de start, die vanwege mist en regen een eind verderop was gelegd, had hij weinig last. “Maar de special, die sloeg nergens op. Alleen maar snelle paden, alles vol gas. Dat is sowieso al niks voor mij. Op het eerste stuk dat een beetje technischer was, met allemaal gaten en kuilen, stak er ineens een hertje over. In een reflex ben ik vol in de remmen gegaan en stuurde ik de motor weg. Het achterwiel schoot in een gat en ik werd er met een highsider afgegooid.”

Ondanks de mindere dag kan Maikel Smits tevreden terugkijken op zijn eerste Dakar-week. Hij gaat de rustdag in op de 34ste plaats en is daarmee de best geklasseerde Nederlandse motorrijder. “Het gaat boven verwachting goed. Ik heb ook echt zin in de tweede week. Maar ik ben nu wel toe aan de rustdag. Even een beetje bijkomen en weer opladen.”

Vorige bericht

Van de Huijgevoort na 36 uur op de motor toe aan de rustdag

De rustdag in de Dakar Rally kon voor Luc van de Huijgevoort niet op een beter moment komen. Meer dan 36 uur had hij vrijwel onafgebroken op de motor gezeten toen hij donderdagavond rond half acht (lokale tijd) aankwam in het bivak in La Paz, waar vrijdag de rustdag is. De etappes 5 en 6 waren voor Van de Huijgevoort naadloos in elkaar overgelopen. Van de Huijgevoort vertelt: “Al vrij in het begin van de vijfde etappe kwam ik mijn Zuid-Afrikaanse teamgenoot Gerry van der Byl tegen, die vast zat in de duinen. Die heb ik geholpen om eruit te komen. Dat nam nogal wat tijd in beslag. Toen we weer verder gingen, zijn we van de route geraakt en aan het dolen geslagen op zoek naar het waypoint, wat we niet konden vinden. “Toen we terug op de juiste weg waren, kwamen we bij een achterblijver die onder zijn motor was gaan liggen om bij te komen en af te koelen. De organisatie nam contact op met die jongen via de satellietapparatuur en eiste min of meer dat wij bij hem zouden blijven. Voordat die man weer een beetje bij zijn positieven was, waren we weer 2,5 uur verder. “Het laatste stuk kwamen door al dat oponthoud in het donker te rijden. Door het dolen kwam ik ook nog eens zonder benzine te staan, dus ik moest op sleeptouw in het donker op zoek naar brandstof. Vanaf de finish was het nog 500 kilometer over de weg naar het bivak. Een lange slingerweg zonder verlichting – dat kennen ze hier niet. “Om half vier was ik in het bivak. Ik heb even wat gegeten en het roadbook gedaan en om half vijf moest ik me melden bij de medische controle, want ze wilden wel even zeker weten of ik oké was. Ik had nog net tijd om mijn paspoort te laten afstempelen, want we gingen de grens over van Peru naar Bolivia. Zonder te slapen ben ik om half zes weer op de motor gestapt om aan de verbinding naar de proef te beginnen. Het was koud onderweg – gisteren was het nog bloedheet, vandaag moesten we dikke handschoenen aan – maar het ging niet slecht. “Ik moest bijna meteen door de special in. Die was ingekort omdat het regende en koud was. Dat was wel fijn. Het rijden ging goed. Ik heb geen problemen gehad. Het leeft hier in Bolivia enorm. Overal staat volk langs de weg. Ik was liever meteen doorgegaan naar het bivak, maar iedereen moest eerst in de stad over het podium. Leuk, maar het had niet per se gehoeven voor mij. Ik ben blij dat het nu rustdag is. Ik ga er volop van genieten.”
 
Lees verder