In de truckrace van de Morocco Desert Challenge is ook de vierde etappe op naam van Ales Loprais gekomen. De Tsjech liep nog eens een kwartier uit op Martin van den Brink, die een poosje vast stond in de poederzachte duinen van Erg Chegaga, maar wel de tweede tijd noteerde. Een opmerkelijke prestatie kwam van Eimbert Timmermans, die vierde werd in de 310 kilometer lange etappe van Mhamid naar Fezzou. 

Peter Versluis moest per helikopter naar het ziekenhuis in Ouarzazate worden vervoerd, nadat hij zijn hoofd had gestoten tegen de deur van de truck. In het ziekenhuis werd geconstateerd dat er zenuwen in de nek bekneld zitten. Versluis gaat morgen niet meer van start. Ook zijn teamgenoot Roeland Voerman riep medische hulp in, nadat de truck op de neus in de duinen was geland waarbij hij zijn rug bezeerde. Voerman besloot de ambulance niet af te wachten, maar op eigen gelegenheid naar het ziekenhuis in Zagora te gaan. Mogelijk gaat hij morgen weer van start, mits hij toestemming van de artsen van de Morocco Desert Challenge krijgt. 

Ales Loprais: “Het was een dag voor de navigator en de mijne (Ferran Alcayna) heeft zich prima van zijn taak gekweten. Het was heel lastig, omdat er veel sporen waren en niet veel punten om te valideren. In een oued stond de GPS open, maar dat geeft je de neiging om de kortste weg te kiezen, die de pijl aangeeft, maar de kortste weg is niet per se de beste of de makkelijkste. In de duinen moesten we de track openen, wat betekent dat we geen referentiepunten hadden. Het was hard werken, omdat het kleine en heel zachte duinen waren, dus veel sturen. Grote duinen zijn makkelijker dan die kleinere, zelfs met onze truck met neus. Met een neus zie je minder, dus je moet meer op gevoel rijden. Heel inspannend is dat. Een strook van 40 kilometer lavastenen was een kwestie van overleven en zorgen dat je alles heel houdt. We zijn er goed doorheen gekomen, zonder problemen.”

Martin van den Brink: “Het was een lange dag, van ruim vijf uur koers. Op het eerste duin reden we vast, omdat de bandenspanning nog niet goed was. Dat heeft ons het kwartier tijdverlies op Loprais opgeleverd. Even later hebben we Peter Versluis nog losgetrokken, die ook muurvast stond. De navigatie was ingewikkeld, maar het roadbook was perfect, volgens Wouter (de Graaff). Op de meter nauwkeurig, met elke steen erin. Voor de truck was het geen beste dag. Het lijkt wel of de vering steeds slechter wordt of de piste steeds erger. Het waren zulke slechte paden; het hobbelt en het trilt en er valt van alles af. Als ik harder rijd, valt de auto nog uit elkaar.”

Eimbert Timmermans: “Als ik hier in dit veld, met mannen die Dakar-etappes hebben gewonnen, vierde kan worden, betekent dat dat ik een goeie truck heb gebouwd. We zijn als zestiende vertrokken en kwamen als vierde aan de finish. Het ging geweldig, maar het was wel hard werken. Zo hard, dat ik nog geen half pakje sigaretten op heb. Meestal is dat wel meer. Ik hou wel van dit soort werkproeven, met een hoop viezigheid en slechte pistes. In de vijf Dakars die ik heb gereden, reed ik snelle service, dus zat ik altijd in de kapotgereden rommel. Daar heb ik ook wel aardige resultaten gereden, maar meestal was het de dag erna weer om zeep omdat ik moest wachten of stoppen om assistentie te verlenen. Dat hoeft nu niet. Ik kan nu gewoon voor mezelf rijden en blijkbaar gaat dat best goed.

Mijn navigator (Geert Roothans) heeft nog nooit in de woestijn gereden. In het dagelijks leven is hij melkveehouder in Portugal, met 1600 koeien. Hij is de beste navigatieboer die ik heb gehad. Hij doet het echt perfect.

En de truck ook. Het is zo’n fijne auto om in te rijden. Deze is de zeventiende truck die ik heb gebouwd en ik ben hier vooral om te testen en om gewoon lekker te rijden. Het klassement interesseert me niet, al is het natuurlijk altijd leuk om een goed resultaat te rijden. Onze teamgenoot Paul Verheyden staat momenteel derde, dus voor hem is het wel belangrijk. Ondertussen heeft hij ons wel losgetrokken vanmorgen, toen we vast stonden in de duinen. Dat was mijn fout.”