Het klassement van de Morocco Desert Challenge veranderde drastisch, ondanks dat de vijfde etappe, een lus in de omgeving van Merzouga, wegens harde wind moest worden ingekort. Klassementsleider Kim de Rycker en de nummer 3, Rob Smits, kwamen ten val en moesten de strijd staken, waardoor Harite Gabari leiding kon overnemen.
In een rechtstreeks gevecht van de top 4 bij de motoren had Kim de Rycker even een momentje van onachtzaamheid. “Op een reeks van vier of vijf hobbels die gewoon in het roadbook stonden, ging het mis”, vertelt De Rycker bij aankomst op de medische post in het bivak bij Kasbah Yasmina. “Er was niets moeilijks aan, maar je moest wel geconcentreerd zijn. De motor begon op het eerste hobbeltje te bokken en op de derde was ik ‘m volledig kwijt.”
Met een dik opgezwollen voet werd De Rycker afgeleverd door de helikopter. Foto’s wezen uit dat hij zijn scheenbeen heeft gebroken.
Mark Smits (foto) kwam zijn zoon Rob onderweg in etappe 5 tegen. “Onderaan een duin. Ik wist al dat er iets achter lag, want het alarm ging af. Was het onze Rob”, vertelt Smits senior. “Het was een duintje van niks, maar op de top bleef zijn voorwiel haken en kukelde hij er voorover af. Sleutelbeen gebroken. Hij had zelf zijn motor al overeind gekregen, dus het zal allemaal wel meevallen. Ik ben er even bij gebleven, maar het had weinig zin om er langer bij te blijven. Ik kan hem niet repareren.”
Smits werd met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht om foto’s te maken. In een sms’je aan zijn vader liet hij weten: “Mooie breuk. Dinsdag plaatje erop. Zondag crossbaan.”
Mark Smits had zelf wel lekker gereden, vond hij. “Met navigatie wordt het niks meer met mij. Vandaag heb ik ook weer een paar keer ontzettend verkeerd gezeten. Dat is als derde motorrijder binnen ben, na Pedro en Harite, verbaast me.”
Een pittige etappe, die door het slecht zicht als gevolg van de harde wind nog moeilijker werd. Dat was de korte samenvatting van etappe 5 van Pedro Bianchi Prata. “Dit was een etappe waarin je moest zorgen dat je heelhuids de finish haalt, geen etappe om risico’s te nemen of gekke dingen te doen. De woestijn dwingt je respect te hebben en als je niet heel goed geconcentreerd bent, is de natuur je altijd de baas.”
De Portugees reed samen met Harite Gabari verkeerd en daardoor konden Kim de Rycker en Rob Smits hen passeren. Smits haalden ze in, De Rycker zagen ze pas weer toen die op de grond lag. “Ik was er als eerste bij, net nadat hij was gevallen”, vertelt Bianchi Prata. “Ik heb de motor overeind gezet, op de noodknop gedrukt en heb Kim zijn telefoon gegeven. Toen hij me ervan had verzekerd dat hij in orde was, ben ik verder gereden. Het stuk erna, tot aan de tankstop, was moeilijk qua navigatie. Harite ben ik daar kwijtgeraakt. Hij kwam 13 minuten na mij bij de tankstop.”
Bianchi Prata was blij met zijn overwinning, maar vond het jammer van De Rycker en Smits. “Het hoort bij de rally, maar ik had liever gehad dat ze er nog bij waren.”
Harite Gabari zat ziek, zwak en misselijk op zijn motor, maar de Marokkaan greep – tot zijn eigen verbazing – de leiding in het klassement. “Gisteravond ging het mis. Diarree, overgeven. Ik heb vannacht geen oog dicht gedaan en heb niets gegeten, alleen gedronken. Halverwege richting de ravitaillering nam ik een slok water en ging bijna over mijn nek. Buikpijn, misselijk. Ik heb serieus gedacht aan opgeven, maar met twee dagen te gaan, vond ik dat ik dat niet kon maken. Ik ben wel 20 keer even gestopt, omdat ik simpelweg niet meer kon. Ik had geen kracht meer om de motor vast te houden en zag sterretjes. Heel langzaam ben ik dan toch weer doorgereden, maar de navigatie was zo moeilijk en de etappe was fysiek zo zwaar.” Meteen na aankomst in het bivak bij Merzouga ging Gabari naar de medische dienst voor verzorging.