Gerard de Rooy besloot het kalm aan te doen op de eerste dag van de Silk Way Rally. De kopman van Petronas Team De Rooy Iveco besloot de etappe van Moskou naar Cheboksary als vijfde, op 4 minuten van dagwinnaar Martin Kolomy. Teamgenoot Ton van Genugten noteerde de derde tijd, op net iets meer dan 2 minuten van de Tsjech. Pascal de Baar was de snelste Renault-rijder op de zevende plaats, voor Martin van den Brink die tiende werd en Gert Huzink op de dertiende plaats. De eerste proef was maar een korte van 61 km, maar door het modderige terrein en soms wat verraderlijke navigatie was het toch best lastig. “We zagen Airat Mardeev en Martin van den Brink terug komen rijden, dus we wisten dat zij fout zaten”, vertelt Gerard de Rooy in het bivak in Cheboksary. “Op dat punt konden we hen voorbij. Later kwam Van den Brink er weer bij en die heb ik langs gelaten. Dat was eigenlijk niet zo slim, want daardoor zat ik in zijn modder terwijl het water van de ruitensproeier op was.” “We reden langs de verkeerde voorbij een auto die vast stond in de modder”, verklaarde Van den Brink zijn foutje. “Daardoor misten we het waypoint en moesten we terug. Wij reden als eerste truck, dus het was niet zo raar dat wij die fout maakten. We waren net langs Mardeev gegaan en die reed achter mij aan.” Dat Van den Brink als eerste truck reed, maakte de vuurdoop van Richard Mouw als navigator nog een tikje spannender. Mouw zat al eerder als monteur in de Mammoet-truck, maar de eerste etappe van de Silk Way Rally was zijn eerste als navigator. “Ik moest het ook echt meteen helemaal zelf doen”, vertelt Mouw. “Dat was ontzettend wennen. Er komt zoveel op je af. Maar het is best goed gegaan, geloof ik.”  De Rooy besloot om toch maar achter Van den Brink te blijven in plaats van te proberen er weer voorbij te gaan. “Ik ga op de eerste dag geen risico’s nemen. Het had wel harder gekund, want de grip was erg goed. Veel beter dan bijvoorbeeld van de Kamaz: die zwabberde alle kanten op.” De Rooy had het goed naar zijn zin gehad op de eerste racedag met zijn nieuwe Iveco Powerstar. “De auto rijdt superfijn. Het voelt heel goed.” Teamgenoot Ton van Genugten had meer last van de glibberige modder en moest veel op koppel rijden om grip te houden. “Het waren veel korte bochten en die waren extra glad. Daardoor was het soms een beetje lastig, maar we konden de snelheid er goed in houden doordat we niemand voor ons hadden. Zodoende konden we een keurige derde tijd rijden.” Twee kleine navigatiefoutjes kostten Van Genugten wat tijd. “Eerst baalde ik daar een beetje van, want het resultaat had misschien nog wel wat beter gekund, maar uiteindelijk was het ook wel ok, omdat ik nu minder lang op Gerard moet wachten morgen. Twaalf minuten – omdat we tussen de auto’s starten – is al lang zat.” Pascal de Baar had ‘een topdag’ met de sterk verbeterde Renault. “De motor is naar achter verplaatst, we hebben meer vermogen en de nieuwe cabine is zeker ook een vooruitgang”, vertelde De Baar. “Het was even wennen, maar het paste als een handschoen.” Door een storing in de startmotor van de Riwald-truck verloor De Baar een minuut. “Anders was het resultaat nog wel een beetje beter geweest dan de zevende tijd. Een seconde achter Ardavichus en een paar seconden achter De Rooy: tel maar uit.” De Baar reed voluit, maar wel ‘gecontroleerd’. “Dat kon ook, met een zoveel betere auto. Het was een supertechnische proef, waar je snel een fout had gemaakt. Wij hebben ook een keer een boompje op een haar na gemist. Dat wil je de monteurs niet aandoen op zo’n eerste dag met een nieuwe truck.” Gert Huzink deed het vooral de eerste 120 kilometer echt rustig aan. “We startten vrij ver naar achter en dan wil ik het toch eerst even aankijken in plaats van gekke dingen te doen en de eerste dag uit te vallen, want het was echt glad en glibberig. Op het middenstuk hebben we wel gas gegeven, totdat we achter een MAZ terecht kwamen. Die gooide zoveel modder op, dat de ruitenwisser er onder bezweek. De laatste 15 kilometer reden we dus zonder ruitenwisser en dan kun je gewoon niet meer vol gas gaan, want je ziet geen steek.”  De etappe van morgen, van Cheboksary naar Ufa met een special van 157 km, is over min of meer hetzelfde terrein: snel en bochtig door hoog gras. Dat zou goed weer in het voordeel van Kolomy en zijn landgenoot Ales Loprais (tweede tijd) kunnen zijn. Volgens Kolomy leek de omgeving erg op wat hij kent uit Tsjechië. “Het leek wel of ik thuis reed”, zei de Tatra-coureur.