De Red-Lined Nissan Navarra is wel toe aan een goede onderhoudsbeurt, merkt Dave Klaassen. De zevende etappe van de Dakar Rally stond voor Klaassen en zijn navigatrice Tessa Rooth bol van kleine probleempjes, maar toch is er weer een etappe afgevinkt en kan het duo richting het marathonbivak.

“We mogen niet zeuren, maar al die onzin was wel kenmerkend voor onze dag”, zegt Klaassen. Een klapband, de airco, een snaar, de versnellingsbak. Het materiaal krijgt in de eerste week van de Dakar Rally aardig op zijn donder. Klaassen merkt dat ook aan zijn wagen. “Uiteindelijk zijn we zonder al te grote problemen binnengekomen, dat is gewoon een goede dag”, zegt Klaassen. “Al op de verbinding reden we verkeerd. Voor de start zette ik de auto uit en stapte ik uit om een sanitaire stop te maken, toen deed de auto het niet meer. We hebben nu drie startmotors geprobeerd, maar we denken dat het in de accu zit. Tien seconden voor de start begon er achterin iets gigantisch te blazen, dat was de duikfles. Die hebben we dichtgedraaid en toen konden we door. Dan ben je al uit je ritme voordat je echt gestart bent.”

Dat was voor Klaassen ook een signaal. Anderen gingen in de fout, de coureur van Daklapack Rallysport besloot om geen grote risico’s te lopen. “Ik wil de auto dan niet ook nog afschrijven, dus ik ben kalm gebleven”, gaat hij verder. “Aan het begin kregen we veel stenen en heb ik echt rustig gereden, vervolgens kwamen we in de duinen en daar hebben we de banden verder afgelaten omdat ik al zag dat sommige mensen de aanloop moesten afbreken. Dat ging prima. De auto sloeg nog een keer af toen we de banden aan het aflaten waren. Toen moesten we tien minuten geduld hebben om de auto weer aan te krijgen. Daarna kwamen we nog een Nederlander tegen die zijn buggy niet meer aan de praat kreeg, daar zat het springtouw aan waardoor mijn auto weer afsloeg en we weer moesten wachten.”

Op 300 meter voor de finish volgde er nog een klapband nadat het laatste deel van de proef bestond uit een ‘karrenspoor met verborgen stenen’. In het zicht van de haven werd er nog een band gewisseld. “Als je dat niet doet, kan zo’n kapotte band ook heel je bodywork ruïneren. Die paar minuten maken ons niet uit, dus we hebben net voor de finish nog even gewisseld. Er is best wel veel gebeurd, we hebben prima gereden en mogen niet zeuren. Maar het was een dag vol geneuzel.”