Langzaamaan loopt Place Al Amal, het grote plein in hartje Agadir waar de keuringen voor de Morocco Desert Challenge zijn, vol met deelnemers. Vandaag en morgen moet iedereen de stempeltjes halen en de voertuigen laten keuren, om maandagochtend in alle vroegte te mogen beginnen aan de eerste van zeven etappes. Op het plein peilden we de stemming bij een aantal deelnemers. Tim Coronel: Dit wil ik mezelf niet onthouden Een verrassende naam op de deelnemerslijst van de Morocco Desert Challenge is die van Pedro Bianchi Prata. De Portugees heeft als fabrieksrijder van Honda meegedaan aan grote rally’s als de Dakar en is zodoende automatisch een van de favorieten in het motorenklassement. “Maar elke rally is onvoorspelbaar”, waarschuwt Bianchi. “Uiteraard ben ik hier om te winnen. Dat wil ik altijd. Maar ik ben hier niet als fabrieksrijder, maar met mijn eigen team en mijn eigen motor: een gewone standaardmachine, zo uit de kist.” Hij wil dan graag winnen, Bianchi Prata wil vooral lekker rijden. “Ik vind dit een ontzettend mooi evenement. Ik wilde weer eens een echte rally rijden, cross country. Niet die rondjes over een motorcrossbaan, zoals bij veel andere rally’s het geval is. Zonder verbinding, puur offroad van bivak naar bivak, met veel wedstrijdkilometers door mooie landschappen; dat is wat ik heb gemist in bijvoorbeeld de Dakar.” Gert Huzink: De kater wegspoelen met een fijne rally Met zijn Porsche 911 is Agostino Rizzardi altijd een bijzondere verschijning. De Italiaan is er al vele jaren bij, maar nog steeds is de goesting hetzelfde. “Ik kijk er heel erg naar uit”, zegt hij. “De auto staat er goed bij, wij staan er goed bij, ik heb er zin in. We hebben een compleet nieuw veringsysteem, speciaal voor ons gemaakt in Italië. Ik heb daar hoge verwachtingen van, al maak ik me geen illusies. Tuurlijk, maandagochtend komt de druk er toch wel op en willen we presteren. Ik weet ook dat ik best ver kan komen. Maar in dertig seconden tijd kunnen je ambities van het podium verdwenen zijn en ben je al blij als je de finish kunt bereiken. We bekijken het van dag tot dag en aan het eind zien we wel waar we uitkomen.” Dat is ook wel een reden voor Rizzardi om lekker met de Porsche te blijven rijden. “Als ik met een Toyota Hilux aan de start kom, moet ik winnen. Het is leuk dat de competitie elk jaar sterker wordt, maar die druk wil ik niet. Met mijn Porsche hoeft dat niet, ook al is het een ideale auto voor offroad, omdat de motor achterin ligt. Ik hou gewoon van deze auto. Het is een sexy auto en een genot om in te rijden. Publiciteit en aandacht krijg ik genoeg. Veel meer dan wanneer ik met een Toyota of een Bowler zou rijden.” Floor Maten: Geen idee wat ik kan verwachten Het was de bedoeling van Peter Erren om op een stuk van ongeveer 300 kilometer de motor van de Bowler even lekker te laten inlopen. Maar na 130 kilometer Marokkaanse snelweg plofte het motorblok. “Een grote rookwolk, alle olie eruit, dus einde verhaal”, vertelt Erren gelaten. “We hebben meteen actie ondernomen. Er zou een nieuw blok worden ingevlogen vanuit Nederland, maar op Schiphol werd het geweigerd, omdat er olie uit lekte. Dus zijn we in Casablanca op zoek gegaan en bij een BMW-dealer vonden we achterin de schuur twee gebruikte blokken.” In plaats van rustig naar de keuring te gaan, moest het team van Erren Rally Racing dus vol aan de bak om het kapotte blok, waar een vuistgroot gat in was geslagen, te vervangen zodat de auto zondag alsnog naar de keuring kan en maandag aan de start kan verschijnen. “En dan uitzoeken wat er precies mis is gegaan, want het kan in het nieuwe computersysteem zitten en als dat het geval is, zou het ook met een nieuw blok mis kunnen gaan. Dat willen we natuurlijk niet.” Pascal de Baar: Navigeren is een apart kunstje Een rally uitrijden is al een uitdaging op zich, maar voor Thierry Gerome en zijn navigator Geoffrey Noel de Burlin is er een extra uitdaging: beide Belgen zijn gebonden aan een rolstoel. Als zij een lekke band hebben, kost dat ongeveer drie keer zoveel tijd dan bij een ander, omdat ze zich op hun handen moeten voortbewegen. “Vorig jaar moesten we op één dag vijf keer uit om de banden te wisselen”, zegt Gerome. “Voor dit jaar hebben we andere banden, waarmee het hopelijk minder vaak nodig is. En we hebben een systeem ontwikkeld waarmee we de reservewielen wat gemakkelijker kunnen pakken, dus hopelijk kunnen we nu winnen in plaats van te veel tijd verliezen aan banden wisselen.” Wat daar ook bij moet helpen is een verlengd model van de Polaris; volgens Gerome de eerste in Europa. De verlengde Polaris trekt veel bekijks. “Doordat dit model langer is dan de gebruikelijke ssv, is hij stabieler. We verwachten er veel van. Misschien is het in de duinen een klein nadeel, maar een gewone 4×4 of een gemiddelde buggy is nog langer en die komen er ook zonder problemen doorheen.” Joey van den Outenaar: Ik ga mezelf niet meer voorbij rijden De Suzuki Vitara waarmee Rob van Pelt aan de start komt van de Morocco Desert Challenge valt nogal op tussen de grote, glimmende, brute bolides. “Het is het lelijke eendje van het deelnemersveld”, grinnikt Van Pelt. “Ik heb er de Baja Duitsland mee gereden en dat ging best, dus waarom dan niet in Marokko? Ik wil wel eens weten of het met een auto van een paar centen ook kan. Het is een standaard auto, zonder enige luxe. Het is een uitdaging in een uitdaging.” De eerste uitdaging is sowieso al om zelf mee te doen als rijder. Na een lange carrière op de motor is Van Pelt al een paar jaar actief als navigator, de laatste jaren naast Maik Willems in de Toyota Hilux. Willems heeft deze rally Ed Wigman naast zich, Van Pelt doet zelf als rijder mee met Bram van Dorp als navigator. “Ernaast zitten is leuk, maar zelf rijden ook”, zegt Van Pelt. “Of het een succes is en voor herhaling vatbaar, zal de tijd leren.” Foto’s: Marcel Vermeij, Tim Buitenhuis, Ramon Klomp