Het blijft een beetje tobben met Adwin Hoondert in de Africa Eco Race. Ook in de vierde etappe, een rit over 500 kilometer, zat het niet echt mee. Drie keer stond de DAF stil en evenzoveel keren moest Hoondert dus aan een inhaalrace beginnen. Ondertussen reed hij op de stenen en keien in het zuiden van Marokko alle vier de banden aan gort.

Het goede nieuws was dat het bandendruksysteem waarmee Hoondert al drie dagen ruzie had nu eindelijk lijkt te werken. “Maar nu was er weer iets niet goed met de temperatuur”, vertelt Hoondert in het bivak van Fort Chacal, in de buurt van Laayoune. “Of de sensor op de verkeerde plaats zit geplakt, of dat het iets anders is, weet ik niet, maar de bandentemperatuur liep op tot 110 graden. Dat is veel te heet. Bij Van de Laar waren ze niet boven de 70 graden geweest. Da’s nogal een verschil.” Van te hete banden laat het loopvlak los en ontstaat het risico op een klapband.

Door zijn goede resultaat in de derde etappe kon Adwin Hoondert redelijk vooraan in het veld starten. Maar dat voordeeltje werd al na 20 kilometer teniet gedaan doordat de slang van de intercooler los ging. “Poef. En daar stonden we. Repareren kost ongeveer een half uur, maar in die tijd komt het hele circus voorbij natuurlijk. Sta je weer achteraan. In het stof hebben we er toch heel wat weer kunnen inhalen.”

De hele karavaan kwam Hoondert echter weer voorbij toen hij zo’n 150 kilometer later weer 20 minuten stilstond om een band te wisselen waarvan het loopvlak eraf was. “Dus wéér iedereen inhalen. Dat ging op zich best aardig, ware het niet dat na anderhalf uur weer de slang van de intercooler eraf vloog. Bij de derde keer inhalen dachten ze ‘bekijk jij het maar, Adwin Hoondert’, en lieten ze me er natuurlijk niet meer langs. Zou ik ook niet doen, het is een keer genoeg geweest hè. Dus toen zijn we er maar achter blijven plakken het laatste stuk.”

Dat was misschien maar goed ook, met die hete banden op de stenen en keien. “Het waren er weer zoveel. Er zaten er tussen, zo groot dat ik aan Jac vroeg of hij toch wel zeker wist dat we daar moesten zijn. Wat een bende zeg. Geen wonder dat we daar alle vier de banden op aan gort hebben gereden.”

De vertraging die Hoondert opliep door de kleine mankementen was ondertussen wel zo groot geworden dat hij als tiende en laatste truck aan de finish van de special was. Hij zal dus morgen weer ver achteraan moeten starten, met de wetenschap dat Wuf van Ginkel en mogelijk ook Elisabete Jacinto (beiden hebben vandaag niet gereden) nog achter hem staan.